Vandaag ben ik aan het werk. Van 10.00 uur tot 13.00. Maar ik ben er nog. Ik voel me verplicht toch nog even aanwezig te zijn. Het is buiten een prachtige zaterdag. Het lijkt me een heerlijke dag om lekker door de stad te slenteren, te genieten van al dat moois op deze wereld.
Vandaag, het is zaterdag, zitten ik en mijn huisgenoot alweer bijna 2 maanden in ons buitenhuis. Het is er stil, ruim, licht en heerlijk afgelegen. Wat heb ik een zin om weer lekker terug te gaan naar mijn huis op de Houtmarkt in Zutphen. Heerlijk midden in de stad, onder de mensen!
Deze week even zitten denken over hoe dat nou precies zit. Afgelopen week naar de “week van de ondernemer” geweest. Heerlijk zo’n dag, prachtige sprekers, mooie succesvolle mensen om naar te kijken en goede gelegenheid om te netwerken.
Ik voel me dan echt heerlijk op mijn gemak, veel mensen om mij heen, veel te zien, heb dan echt het gevoel dat ik overzicht heb. Mijn gezelschap, wat die dag ook als interessant heeft ervaren, zag dit toch anders. Die voelt zich wel op zijn gemak, maar krijgt alles mee, ziet alles, vind dat het heel onrustig is bij een grote groep mensen. Hoe komt dit? Waar zit hem dat in?
Mijn idee waarom ik dat erg prettig vind, is het feit dat ik makkelijk overweg kan met mensen, een gesprek heb ik zo. Ben ook altijd heel geïnteresseerd in de mensen. Dat is oprecht, ben van nature erg nieuwsgierig (misschien is dat het wel). Ik probeer ook altijd te analyseren, wat voor mensen er rond lopen.. succesvol? gelukkig? wat voor beroep? kleren? vrouw? naam? dat soort dingen vraag ik me dan af.
Het blijft voor mij nog steeds onduidelijk waarom ik wel graag contact heb met mensen, graag altijd veel mensen om mij heen heb, en dat anderen dat lastig vinden. Wie kan mij hier wat meer duidelijkheid over geven?
Joost