Geleend dus, geen woord zelf aangeschreven, maar vond wel dat iedereen het moest weten:
donderdag, 28 april 2011 (9:27)
Column Matthijs van den Broek
Eet meer peer!
Ik vind peren maar een beetje ondingen. Het is gewoon moeilijk fruit; je moet wachten tot ze rijp en sappig zijn, en als het de peer dan eindelijk behaagt klaar te zijn om gegeten te worden is hij vaak té sappig. Eet maar eens peer, op een nette manier, zonder te kwijlen. Ik geef het je te doen: het knoeit aan alle kanten, plakkerige taferelen, erg ongerieflijk.
Om trouwens van een nog harde peer maar te zwijgen. Dat is ronduit vies. Je zal maar honger hebben, of gewoon tóch gigantisch veel zin in een peer en er ligt een te harde peer in de fruitmand. Je wilt geloven dat het wel meevalt, zet je tanden erin en kunt het stuk afgebeten peer het best direct weer uitspugen. Het is….. moeilijk fruit. Net als kiwi’s trouwens. Je moet ze zó goed in de gaten houden. Voor rust en regelmaat eet ik trouwens iedere dag bij mijn koffie ’s ochtends rond 06.30 een banaan. Die stellen nooit teleur: je ziet wat je krijgt. Geel = goed. Bruin = niet zo lekker. Groen = nog even wachten. Daar kan de peer nog een puntje aan zuigen.
Zaterdagmiddag, twee weken geleden. Een bericht van het ANP, doorgekwakt op Nu.nl. Dat snack ik nu eenmaal graag een paar keer per dag in verloren minuten op mijn telefoon: “Peer ongekend populair”. Onder de sectie economie, nog wel. Niet bij “achterklap” of “opmerkelijk”.
De peer is aan een opmars bezig, moet u weten. Om dat te onderbouwen worden harde cijfers over de groeiende landbouwgrond voor peren gedeeld.
“Het areaal van de perenbomen is gestegen van 6382 hectare in 2003 naar bijna 8000 hectare nu. In Nederland kwam vorig jaar 274 miljoen kilo peren van de bomen, waarvan 210 miljoen kilo Conference.”
1600 hectare erbij in 8 jaar tijd. Dat zijn per jaar dus ongeveer 133 voetbalvelden erbij aan extra perenboomvelden. “De Nederlandse consument zette nog nooit zo gretig zijn tanden in deze vrucht,” schrijft Nu.nl. Dat klinkt als goed nieuws, nietwaar? Maar daar stopte het bericht niet….
Want, doffe ellende: de peer komt niet structureel op het boodschappenlijstje van de Nederlanders voor. We ‘snappen’ de vrucht niet, en eten maar 3,4 kilo Conference per jaar. De Duitsers blieven die peer net zo min als ik: ze eten maar 0,3 kilo per huishouden. Uit de marktverkenning van het productschap Tuinbouw (daar komen de cijfers en het bericht vandaan) blijkt dat als de afzetmarkt niet vergroot wordt naar bijvoorbeeld dus Duitsland, de prijzen gaan dalen. Stel je voor.
In het artikel:
“Wel wordt de peer gezien als een smakelijk tussendoortje en peren worden spontaan gekocht in de supermarkt. De peer is een verleider, en de verkoop lijkt omhoog te kunnen door acties in de supermarkt.”
De peer is een verleider…. Proessssstttt. Ja, dat staat er écht. Een verleider. Ik zei tegen mijn vriendin dat het toch eigenlijk onbestaanbaar was, dat zo’n zin voorkwam in een dergelijk artikel. Schouderophalend zei ze: “Daar bij dat productschap Tuinbouw zit tenminste een marketeer of pr-iemand die zijn werk goed doet.” Point taken. En ook bij Nu.nl moet de schoorsteen roken.
Sappig peertje, iemand?
Alle credits naar de ateur van het artikel.
Joost